การมีน้ำใจนักกีฬา คือ คุณธรรมในการเล่นกีฬา และ ความซื่อสัตย์ต่อคู่แข่งขัน ตรงไปตรงมา มุ่งมั่น แน่วแน่ และสง่างาม แม้ในยามที่คู่แข่งเล่นนอกกติกา หรือไร้มารยาท และยังรวมถึงการเคารพต่อผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมทีม โค้ช คู่แข่ง และผู้ตัดสิน ในอีกนัยหนึ่ง น้ำใจนักกีฬา คือ การระงับอารมณ์ ความรู้สึก และพฤติกรรมของตนเองต่อแรงปรารถนาของตนเอง ต่อการถูกท้าทาย ต่อโอกาสในชัยชนะ ฯลฯ ซึ่งอาจเกิดขึ้นระหว่างการเล่นกีฬา การเป็นนักกีฬาที่ดี หรือมีน้ำใจนักกีฬานั้น สามารถมองจากมุมมองของการมีคุณค่าแห่งคุณธรรม และจริยธรรมในการเล่นกีฬา ดังนั้น ภาพที่นักกีฬาช่วยพยุงคู่แข่งให้ลุกขึ้นหลังจากการสกัดอันหนักหน่วง หรือการโอบกอดจับมือกันหลังจบเกม คือภาพที่สวยงาม ประทับใจและตรึงอารมณ์ผู้ชมเสมอมา นอกจาก "ชัยชนะ" จะเป็นสิ่งที่นักกีฬาทุกคนต้องการให้เกิดขึ้นกับทีมของตัวเองแล้ว และสิ่งสำคัญที่ทุกคน ไม่ควรมองข้ามเช่นกัน คือความมีน้ำใจเป็นนักกีฬา เพราะกีฬาสอนให้คนรู้จักแพ้ รู้จักชนะ และรู้จักอภัย
ความเป็นผู้มีน้ำใจนักกีฬา
ลักษณะของความเป็นผู้มีน้ำใจนักกีฬาคือ จะแพ้ หรือชนะไม่สำคัญ ข้อสำคัญคือ
ได้มีส่วนร่วมในการแข่งขัน และได้ทำการแข่งขันอย่างเต็มความสามารถ เชื่อฟังผู้ตัดสิน
ไม่ฝ่าฝืนกฏกติกาของการเล่น รู้แพ้ รู้ชนะ และรู้อภัย ฯลฯ ซึ่งมีหลักการปฏิบัติเพื่อแสดง
ความเป็นผู้มีน้ำใจนักกีฬา คือ
๑. ปฏิบัติตามกฏกติกาของการเล่น
๒. ซื่อสัตย์สุจริตต่อคู่แข่งขัน และเพื่อนฝูง
๓. เป็นผู้รู้จักข่มใจ รักษาสติไม่ให้โมโหโทโส
๔. เป็นผู้ที่รักษาสุขภาพให้ดีอยู่เสมอ
๕. หากปราชัยก็ทำใจให้หนักแน่น
๖. หากมีชัยก็ไม่แสดงความภูมิใจจนออกนอกหน้า
๗. เป็นผู้ที่ผุดผ่องทั้งกาย วาจา ใจ อยู่เสมอ
๘. เล่นกีฬาเพื่อชั้นเชิงของการกีฬา ไม่ใช่เล่นกีฬาเพื่อจะทะเลาะวิวาทกัน
๙. เป็นผู้มีใจโอบอ้อมอารี เอื้อเฟื้อเผือแผ่
๑๐.เป็นผู้สุภาพอ่อนโยน
๑๑.เป็นผู้มีใจคอกว้างขวาง
๑๒.เป็นผู้มีความอดทน กล้าหาญ
๑๓.เป็นผู้มีความเชื่อฟังและเคารพต่อเหตุผล
๑๔.เป็นผู้รักษาความยุติธรรม
๑๕.เป็นผู้รู้แพ้ รู้ชนะ และรู้อภัย
